Onze kerst van 2016 in de Berghut

24 December 2016

Het is zondagmiddag 17 juli 2011.
Het is lekker zonnig.
Onze gasten hebben het gezellig met elkaar op het terras.
Of lezen een boekje.
Kinderen spelen in de tuin.
Eentje vraagt er aan mij: “Heb jij nu ook vakantie?”
_

_
Dan hoor ik – Nel – een paar gasten op het terras praten over de kamer waarin ze slapen.
Op dinsdag vindt er voor één van de aanwezige gezinnen nog een interne wissel van kamer plaats en komen er ook nieuwe gasten.
[In 2011 hadden we nog meerdere wisseldagen.]

In het gesprek lijkt er wat verwarring te zijn over een specifieke kamer.
Ik krijg het spaansbenauwd, voel nattigheid, loop naar binnen en check de planning.
Sh*t.
Op de doordeweekse ‘wisseldag’ blijken twee gezinnen, die er nu al zijn, voor 4 dagen op dezelfde kamer ingepland te staan.
Het zat er een keer aan te komen…
We hebben een overboeking aan onze fiets hangen!

Ik ga direct naar Hans: hoe lossen we dit op?
In die tijd slapen onze medewerkers nog verspreid in de Berghut.
Een van de kamers is ruim en respresentatief genoeg om ook een gezin met twee kinderen in te laten slapen.
Er moet alleen nog wel een stapelbed in gemaakt worden…

Dus we bedenken een oplossing
Hans gaat met onze oudste in een tent in onze privétuin slapen.
Ik slaap met de jongste op de kamer van de kinderen.
Een van onze medewerkers slaapt in onze slaapkamer.
En het ‘overboekte’ gezin slaapt in de personeelskamer, met ruitjesdekbedden.
Het stapelbed moet alleen nog wel ‘even’ gemaakt worden.

En dan komt het ergste moment: het moment dat we het moeten vertellen.
We voelen ons als ‘een hond met de staart tussen zijn achterpoten’ als we naar het gastenterras lopen.
We brengen het ter sprake bij de betreffende gasten en we bieden direct onze excuus aan.
En we vertellen welke oplossing we hebben bedacht.

Ik voel me erg ongemakkelijk en kwetsbaar.
Maar de gasten maken er helemaal geen punt van.
Ze reageren begripvol en lijken er vertrouwen in te hebben dat het goed komt.
Het mooie is dat we eigenlijk met die gasten heel goed contact hebben die week.
Blijkbaar brengt het delen van een moeilijke boodschap ook wel een extra verbindende kracht met zich mee.

Met één van de gezinnen houden we in de loop van de jaren contact.
Ze komen vaker naar de Berghut.
We geven elkaar lifechanging inzichten.
Ze leveren ook een bijdrage aan ons boek.
Er ontstaat een vriendschap.
En we organiseren weken in de Berghut samen.

Deze kerst vieren we voor het eerst in 7 jaar een kerst zonder Berghutgasten.
We hebben het altijd heel gezellig gehad met onze gasten.
Maar het was ook een hele drukke periode.
Voor mij persoonlijk de 3 drukste weken van het jaar, met een inwerkweek met een nieuw team én meteen volle bak in twee drukke kerstvakantieweken met een nieuw team.

Dus dit jaar vieren we kerst met ons gezin.
Én met de ‘gasten’ die we 6,5 jaar geleden moesten vertellen dat we een overboeking hadden… 

We blikken terug mooie gebeurtenissen in de afgelopen jaren met fijne gasten waarvan er een aantal nog steeds trouwe volgers zijn. 
En met wie we bijzondere herinneringen en verhalen koesteren.
Verhalen voor het leven!

We wensen je fijne kerstdagen en een mooi en gezond 2017 ♥
Volg je hart en neem de hobbels.

Warme groet,
Hans & Nel

PS: vorige week verstuurden we onze wintereditie BerghutBelevenissen. Je kunt die nieuwsbrief hier lezen.

 

Deze kerstkaart is gemaakt door Linda die vorige winter in de Berghut werkte.
Ze wil graag van haar passie haar werken en daar helpen we haar graag bij.

_