Integratietip: vier een kinderfeestje!

18 September 2011

Als je gaat emigreren, kom je terecht in een durf te vragen-oase. Bijna niets is zoals het was. Je moet veel opnieuw uitvinden. Hoe werkt het kopen van een huis? Hoe wordt je officieel inwoner? Hoe voer je je auto in? En ook hele dagelijkse dingen, bijvoorbeeld als je kids hebt: hoe werkt het met naar school brengen en ophalen van de kinderen? Hoe gaat het met kindjes te spelen vragen? En kennen ze het fenomeen kinderfeestjes?

Kinderfeestje: ja of nee?
We zijn er zelf hier nooit echt geweest, op kinderfeestjes, maar het leek ons er een mooie leeftijd voor: 5 jaar. Eigenlijk wilde de oudste geen kinderfeestje. Liever gewoon met papa, mama, broertje en dit jaar ook oma. Het onbekende maakt het lastig voor hem. Mmmm. Nog een jaartje laten gaan. Of…

Toen realiseerde ik me dat hij van kunstjes houdt. “Wat zou je ervan vinden om op je verjaardag allemaal kunstjes te doen in de tuin?” Hij is helemaal enthousiast. Allemaal kinderen met stoere zakdoek om hun hoofd die over planken lopen, trampoline springen en keien in een grote teil met water gooien. En na elke ‘survival’ een sticker plakken. Ik – Nel – kan het niet laten om er een conceptje aan te hangen: survival kids club. 😉

Hoe uitnodigen?
We kijken samen wie hij op zijn feestje wil. School reikt geen lijsten met telefoonnummers en emailadressen uit. En omdat je de kids ergens tussen 7.30 & 9.00 uur brengt en ze tussen 11.30-12.30 uur kunt halen, én omdat er ook veel kinderen met de schoolbus gaan, zien we maar weinig ouders op het schoolplein. Dus hij deelt 5 uitnodigingen uit aan de kindjes, op hoop van zegen dat deze bij papa of mama terecht komen.

Allemaal blij!
De tuin en taart zijn klaar en de regendruppels zetten gelukkig niet door: heerlijk weer! En de jarige job heeft duidelijk vrouwelijke fans: drie blonde meisjes zijn gekomen. Van de twee boys hebben we niets vernomen. Waarom niet? Geen idee. Maar het is goed zo. Het feestvarken is helemaal blij. De meiden zijn niet weg te slaan en ook de mama’s en papa’s kunnen het waarderen. Weten ze meteen waar die “Holländer” in het dal uithangen 😉

Een kinderfeestje in een andere cultuur is eerst even een beetje spannend, en misschien wel de beste manier voor verdere integratie!

PS: Keer op keer een leuke uitdaging om met weinig middelen veel plezier mogelijk te maken. Onze buren in Utrecht Frank en Arda konden dat ook altijd zo goed! Dus we zeiden al tegen elkaar: “We hebben vanmiddag Frank en Arda gespeeld!”