Hoe ziet ons leven er nu uit?

17 January 2010

Nadat we twee superdrukke weken met gasten de Berghut hebben warmgedraaid, even tot rust zijn gekomen, uitgebreid geëvalueerd hebben en processen nog scherper hebben gekregen, maken we ons op voor weer een nieuwe groep gasten!

Klussen
We doen ook nog wat klussen en veel werk achter de schermen, zoals marketing, informatieaanvragen, boekingen en boekhouding. We hebben inmiddels een ‘paaltafel’ in de Stube, met een soort statafel en een tafel die we kunnen uitklappen voor het ontbijt. Daarnaast hebben we schitterende zelfgemaakte bedden. Alleen steekt er aan de achterkant een balk uit. Ziet er mooi uit. Al snel hebben we door dat dat een pijnlijke bedoening kan worden voor scheenbenen. Arjan kort alle achterkanten van de bedden in en de bedden zijn even zo mooi en nu een stuk praktischer. Na de hoekbanken zijn nu ook de stoelen in de Stube bekleed. En bij het binnenkomen van de eerste gasten met kerst wordt meteen duidelijk: we hebben beneden geen kapstok. Dus daar werken we op dit moment ook aan. Natuurlijk helemaal in Berghutsfeer.

Gastenproces
Na bijna een half jaar klussen, ziet ons dagritme er met gasten anders uit. Ikzelf – Nel – verzorg de meeste dagen het ontbijt voor de gasten.  Daar komt ook de afwas bij kijken en het schoonmaken van de gezamenlijke ruimten. Momenteel zoeken we in ieder geval voor de dinsdag en zaterdag [wisseldag] iemand die ons wil helpen bij de schoonmaak. Na de lunch neemt Hans het werk over. Dat zijn vooral klusjes of administratie, helpen in de keuken en de Stube gezellig maken voor de gasten die terugkomen van het skiën.

Irene is veelal vanaf het middaguur – of eerder – bezig met de voorbereidingen van het eten, tot laat. Arjan doet alle avonden dat we ons 3-gangen huttemenu verzorgen, de ‘avondshift’: eten opdienen, afwas, er zijn voor de gasten en afsluiten. ‘s Avonds hebben wij de gelegenheid om bij de gasten te zijn, met de marketing bezig te zijn of rust voor onszelf te nemen [wat er in de praktijk nogal bij inschiet…].

Het ontbijt is meestal tussen 8.00 uur en 9.30 uur; ik sta rond 6.30 uur op. Aangezien Ibon en Tobi geen langslapers zijn, betekent dat Hans so wie so vaak vanaf 6.30 uur op is voor de kids. Regelmatig zijn ze ook vroeger wakker. Ibon gaat 2 dagen per week naar een oppasmoeder en Tobi als het goed gaat binnenkort ook 2 dagen naar een oppas.

Totdat ik klaar ben met het ontbijt, afwas en schoonmaak, heeft Hans de kids. Ibon is vaak in mijn buurt te vinden. Als Hans ‘s middags aan het werk is, ben ik bij Ibon en Tobi, totdat ze naar bed gaan. Het eten en naar bed brengen proberen Hans en ik zoveel mogelijk samen te doen. Een fijn familiemoment! Want het is ook zoeken naar de balans tussen werk en gezin.

Kinderopvang
Bianca is in november gekomen om dit seizoen de kinderopvang te doen van Ibon en Tobi en van de kinderen van  gasten [als de kinderen te jong zijn om te skiën en ouders ook een paar keer willen skiën]. Jammer genoeg is ze om persoonlijke redenen voortijdig weer naar Nederland gegaan. Inmiddels hebben we besloten te kijken hoe het gaat als we de kids grotendeels thuis hebben, met twee dagen oppas buiten de deur. Ik – Nel – doe de kinderopvang van de gasten.

We zijn dus niet met z’n vijven, maar met z’n vieren begonnen. Dat heeft aardig wat druk om de eerste weken gelegd. We hebben ook te weinig tijd gehad en genomen om vooraf processen door te spreken. Het was echt learning bij doing! En dat was niet te makkelijkste weg. Je leert er wel heel snel heel veel van.

Comfortzone
We hebben de stap naar de Berghut vanuit passie gezet. Dat wil niet zeggen dat we altijd die passie voelen. Het voelt voor mij vooral als: we doen het! We merken allemaal dat we regelmatig uit onze ‘comfortzone’ worden getrokken. Het is dus niet alleen maar passie, het is vooral ook leren, onszelf ontwikkelen en verder komen. Samen. Vaardigheden als feedback geven, complimenten geven en samenwerken zijn hier essentieel en dat zijn dingen in ‘t leven die niet altijd makkelijk zijn voor een mens. We gaan de uitdaging tot leren niet uit de weg en dat maakt het heel bijzonder om hier te zijn.

We hebben ook bijzondere gesprekken over onszelf en over het leven. Over hoe dingen beter kunnen, in je leven en in omgang met elkaar. Het is elke keer weer leuk om enthousiaste reacties van mensen te krijgen die naar de Berghut willen komen en om ze voorpret te bezorgen. En natuurlijk om ze hier een mooie tijd met herinneringen te bezorgen en de mooie bergen te laten beleven. We vergeten zelf wel eens de mooie bergen om ons heen te zien. Nu we weer opgeladen zijn, zien en voelen we dat weer beter.

Geen spijt
Gistermiddag skiën Hans en ik voor ‘t eerst een middag, samen. Ik kan me nog een aflevering herinneren van Het roer om, van een aantal jaar geleden. Daarin runde een Engels stel een chalet in Chamonix. De crème brullée die aanbrandt, blijft ons altijd bij. En ook het einde van de aflevering, waarin ze na een periode keihard werken eindelijk op de piste staan. “Maar het is het allemaal waard en we hebben geen spijt”. Het is pittig en ook wij hebben geen spijt! Hoewel het ogenschijnlijk wel relaxed het is om rond 18.00 uur de deur van kantoor achter je dicht te doen.. 😉